.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Full article: CLICK HERE
'New York born Marc Sabbah, viola, today Professor of Belgium, made clear with the solo "Capriccio" by H. Vieuxtemps, why he is called "Paganini of the viola". He liberates the instrument from the image of longevity.'
-RP-online.de
Ratingen
:
Feinste Kammermusik in der Wasserburg
Ratingen Speziell für diesen Abend hatten die Künstler unter dem Titel „Solo, Duo, Trio und Quartett“ ein Programm einstudiert voller Perlen der Kammermusik.
(RP) Soomija Park, Klavier, und Noe Inui, Violine, gehören zu den Musikern, die schon seit ihrer Studienzeit an der Robert Schumann Hochschule immer wieder bei der Kulturstiftung zu Gast waren. Inzwischen erfolgreiche Musiker und selbst Lehrende an der Hochschule, brachten sie dieses Mal noch zwei Freunde zum Konzert auf der Burg mit: Marc Sabbah, Viola, und David Cohen, Violoncello. Speziell für diesen Abend hatten sie unter dem Titel „Solo, Duo, Trio und Quartett“ ein Programm einstudiert voller Perlen der Kammermusik. Es war also in doppeltem Sinn „einmalig“.
Bei diesem Konzept wechselte im ersten Teil nach jedem Stück die Besetzung und alle Mitwirkenden kamen neben dem Spiel im Ensemble auch individuell als Solisten zu voller Geltung. Das gab diesem Abend einen ganz besonderen Charme. Die Pianistin Soomija Park meisterte souverän und mit großer Sensibilität den Klavierpart in den verschiedenen Formationen und zeigte hingebungsvoll als Solistin ihre musikalische Reife und Präsenz im Intermezzo Nr. 2 von J. Brahms.
Der geborene New Yorker Marc Sabbah, Viola, heute Professor in Belgien, machte mit dem Solo „Capriccio“ von H. Vieuxtemps klar, warum er „Paganini auf der Bratsche“ genannt wird. Er befreit das Instrument von dem Image der Langweiligkeit.
Der Cellist David Cohen, jüngster Stimmführer in der Geschichte des Philharmonia Orchestra London, beeindruckte insbesondere mit Paganinis „Cantabile“ und brachte das legendäre Dominicus Montagnana Cello von 1715 meisterhaft zum Klingen.
Bei der „Sarabande“ von Eugène Ysaye zeigte Noe Inui auf seiner Violine von Tomasso Balestrieri von 1764 voller Wärme seine ernsthafte, lyrische Seite.
Nach dem verträumten „Poco Adagio“ aus dem Klaviertrio Nr.3 von A. Dvorak beendete Inui den ersten Teil von Soomija Park am Flügel begleitet mit meisterhafter Virtuosität mit Sarasates „Carmen-Fantasie“, ein extatisches Feuerwerk mit technischer Brillanz und voller Ledienschaft.
Nach der Pause dann pure Romantik: Klavierquartett in Es-Dur von R. Schumann, eines der Hauptwerke der Epoche.
Hier zeigte sich die Verbundenheit des Ensembles, das mit perfekter Abstimmung, voller musikalischer Harmonie, die vier Sätze mit ihren Charakteristika gestalteten. Das Adagio mit dem berühmten Cello-Thema gelang zum Dahinschmelzen, vor dem abschließenden fulminanten „Vivace“.
Die vier Musiker begeisterten. Foto: Blazy, Achim (abz)
Großer Applaus für vier phantastische Musiker, die ganz offensichtlich diesen Abend selbst sehr genossen hatten- und auch ihr Publikum.
'Intimacy with viola and counterpoint'
-Tertio
November 29, 2018
'You will find this album to be warm and comforting. To be savoured with a glass of red wine of a good year with a delicious camembert, dimmed lights, you'll be transported.'
-Cultuurpakt
'An encore met with a grateful standing ovation!'
-Die Botschaft
A Review of a concert given by Marc Sabbah and the Hochreinischen Kammerorchester in Döttingen Switzerland. Playing Hoffmeister viola concerto and Hummel 'Potpourri' for viola and orchestra.
June 4, 2018
'If you get the chance to hear this duo, make sure not to miss the
opportunity!'
-klassiek-centraal.be
'Krijgt u de kans om dit duo aan het werk te zien, laat ze dan vooral niet liggen.'
NOÉ UNUI EN MARC SABBAH: VIOOL EN ALTVIOOL IN DIALOOG
Posted by Veerle Deknopper | 17/11/2017 |
Atelier Marcel Hastir lijkt wel een tijdcapsule. Het atelier van de vijf jaar geleden op maar liefst honderdenvijfjarige leeftijd overleden kunstenaar-filosoof-melomaan is inmiddels beschermd monument en eveneens al drie kwart eeuw de plaats waar grote namen (zoals bvb. Jacques Brel en Barbara) binnen de podiumkunsten hun carrière begonnen. Ook vandaag de dag doet het dankzij een groep hardwerkende vrijwilligers nog steeds dienst als rustpunt voor wie kwaliteitsvolle zalving voor oor, oog en geest wil – en dit op wandelafstand van de drukke Wetstraat. De artiesten van donderdagavond waren twee jonge muzikanten die het publiek de liefde tussen viool en altviool overbrachten.
Violist Noé Inui studeerde aan de conservatoria van Brussel, Karlsruhe en Düsseldorf – waar hij momenteel ook woont. Drie maal per jaar is hij ook te gast bij de Japan Philharmonic. Marc Sabbah, geboren te New York, studeerde Cum Laude af in Amsterdam en speelt sinds 2012 solo altviool in het Nationaal Orkest van België. Hij was laureaat in competities in Manhatten en Berlijn en speelde een recital in Carnegie Hall.
Het programma van de avond toonde een eerlijke relatie tussen twee evenwaardige instrumenten. Mensen zijn nogal snel geneigd om de altviool als een soort van broertje van de viool te beschouwen, of louter als een begeleidend instrument. Niets is echter minder waar. De altviool of viola is een volwaardig instrument met een zeer eigen warm timbre.
De composities op het programma waren van die aard dat de luisteraar de warme klanken van het instrument ten volle wist op te vangen. Als eerste stond er een compositie van Wolfgang Amadeus Mozart op het programma, Duo voor viool en altviool in drie bewegingen. Wat onmiddellijk opviel was de speelsheid van het duo, de kinderlijke verwondering bij elke klank die samenviel of bij dat ene mooie akkoord of bij dat ene dat het andere opheft, of gewoon de vreugde van de dialoog tussen twee instrumenten en de twee muzikanten vooraan. Muziek werd bevestigd als universele taal.
Ludwig Spohr (1784-1859), een beetje een vergeten componist lijkt het. Nochtans werd hij tijdens zijn leven erg op prijs gesteld. Hij schreef vooral kamermuziek, composities voor klarinet en viool en maar liefst tien opera’s. Hij leefde net op dat moment waarop de oude muziek plaats had geruimd voor nieuw geluid én nieuw comfort. Spohr was de man die het het ondersteunend element uitvond waardoor er geen zweetvlekken meer op de viool ontstonden – dit terzijde. Wederom werd duidelijk dat ook dit stuk gekozen werd in functie van een eerlijk verhaal. Het Grand Duo opus 13 werd gekenmerkt door synchrone stukken die mooi geaccentueerd en dus diep ervaren konden worden,afgewisseld met virtuoze dialogen.
Zo ook de Drie Madrigalen van de Tsjechische componist Bohuslav Martinů (1890-1959). Drie niet direct in relatie tot mekaar bestaande stukken, maar elk pareltjes op zich. Hij schreef ze oorspronkelijk voor broer en zus Fuchs, nadat hij ze samen de muziek voor viool en altviool van Mozart had horen opvoeren. In die geest schreef hij zijn eigen compositie op hun maat. Trouw aan zijn stijl ervaart men de Boheemse en Moravische volksinvloeden die de speelvreugde enkel maar kunnen vergroten.
Krijgt u de kans om dit duo aan het werk te zien, laat ze dan vooral niet liggen.
